താമരയുടെ പ്രണയം .. ആമ്പലിന്‍റെയും

ഏകാകിയായസൂര്യനെ

കാത്തിരിപ്പൊരു

താമര  

തുഷരബിന്ദുവും 

കവിളിലണിഞ്ഞ്

നമ്രമുഖിയായി 

അമ്പലക്കുളത്തില്‍ 

ഓരോ പ്രഭാതങ്ങളിലും ... 

ഒരു സൂര്യകടക്ഷം മാത്രം 

മോഹിച്ചു തലയും 

കുമ്പിട്ടു കാത്തു നിന്നു

പാവമാ നാടന്‍ പെണ്ണ് 

സൂര്യന്‍റെ നോട്ടമെന്നും 

പടിഞ്ഞാറോട്ടായിരുന്നു  

അവിടെ തന്നെയും കാത്തു 

സൂര്യസ്നാനത്തിനായി 

പഞ്ചാര  മണലില്‍  കിടക്കുന്ന 

വെളുത്ത മേനികളിലായിരുന്നു 

പുശ്ച്ചമായിരുന്നവന് 

താമരയുടെ ചുവന്നു 

തുടുത്ത മേനിയോടും 

ചേറ്  മണത്തോടും 

അപ്പോളുമവനോര്‍ത്തില്ല  

വെളുത്ത മേനികള്‍ 

ചന്ദ്രന് വേണ്ടിയും  

കാത്തിരിക്കാറുണ്ടെന്നു 

ആമ്പലിന് മാത്രം മനസ്സിലായി 

താമരയുടെ മനസ്സുരുക്കത്തിന്‍റെ 

ആഴം 

അവളും പ്രണയിച്ചിരുന്നല്ലോ 

രാവിന്‍റെ രാജാവിനെ 

ചന്ദ്രനെ ...

ഒരായിരം താര റാണി മാരോട്

കിന്നാരം പറഞ്ഞിരിക്കുന്ന 

ചന്ദ്രനെവിടെ  നേരം

ആമ്പലിനെ പ്രണയിക്കാന്‍

കാത്തിരി പ്പൂ 

സഖിമാരിന്നും 

രാവിലുറങ്ങതെയാമ്പലും 

പുലരിയിലെഴുന്നേറ്റ്  താമരയും